İnsanlık tarihi boyunca, buğday medeniyetin şekillenmesinde kilit bir rol oynamış, toplumları, ekonomileri ve kültürleri biçimlendirmiştir. Binlerce yıl boyunca yetiştirilen buğday çeşitleri arasında, tarihi önemi ve kalıcı mirasıyla öne çıkan iki eski tahıl bulunmaktadır: Siyez (emmer) ve Kavılca.
Siyez, yani emmer buÄŸdayı, insanlık tarihinde ilk evcilleÅŸtirilen mahsullerden biri olarak kabul edilir. Kökenleri, yaklaşık 10.000 yıl önce tarımın baÅŸladığı GüneydoÄŸu Türkiye’deki KaracadaÄŸ’ın verimli eteklerine dayanır. Bu antik tahıl, zamanının en geliÅŸmiÅŸ uygarlıklarından biri olan Hitit Ä°mparatorluÄŸu’nun geliÅŸiminde merkezi bir rol oynamıştır. Hukuk, yönetim ve tarım alanındaki yenilikleriyle tanınan Hititler, Siyez’in beslenme ve tarımsal avantajlarından yararlanarak imparatorluklarını sürdürmüş ve geniÅŸletmiÅŸlerdir.
Kars bölgesinde bugün yetiÅŸtirilen Kavılca buÄŸdayı da, Siyez ile aynı eski buÄŸday grubuna ait deÄŸerli bir miras tahıldır. Kavılca, zorlu çevre koÅŸullarına karşı direnci ve uyum kabiliyetiyle bilinir. Emmer veya kabuklu buÄŸday olarak da adlandırılan Kavılca, Anadolu’nun tarımsal çeÅŸitliliÄŸine katkıda bulunmuÅŸ ve hayati bir besin kaynağı olmuÅŸtur.
Geç Hitit/Luvi dönemi, tarım ve bereketle iliÅŸkilendirilen Fırtına Tanrısı TarhundaÅ¡’ın, buÄŸday baÅŸları ve üzüm salkımlarıyla betimlendiÄŸi tasvirlerle tanınır. Bu ikonografi, eski toplumlarda buÄŸdayın kültürel ve dini önemini vurgular; burada tanrılar, halkın refahını ve bolluk dolu hasatları garanti altına almak için çaÄŸrılırdı.
Bu dönemin dikkate deÄŸer bir figürü, Tuwana Krallığı’nın Rahip Kralı Warpalawas’tır. Ä°vriz kabartmasında ünlü bir ÅŸekilde, bolluk ve refah Tanrısı TarhundaÅ¡’a saygılarını sunarken tasvir edilmiÅŸtir. Bu saygı gösterisi, ilahi olanla, hükümdarlık ve tarım ekonomisi arasındaki derin baÄŸlantıyı vurgular; bu ekonomi, eski uygarlıkların omurgasıydı.
Anadolu toprakları, zengin tarihi ve tarımsal mirasıyla, sadece Siyez ve Kavılca gibi tahılları değil, medeniyetin özünü de dünyaya yaymada önemli bir rol oynamıştır. Tarımın yayılmasından kültürel uygulamaların değişimine kadar, bu tahıllar dünya çapında toplumların gelişiminde silinmez bir iz bırakmıştır.
Günümüzde, Siyez ve Kavılca’nın mirası, bu eski tahılların popülerliÄŸinin yeniden artmasıyla devam etmektedir. Bu tahıllar, sadece tarihi önemleri için deÄŸil, aynı zamanda besin deÄŸerleri ve benzersiz tatları için de deÄŸerlidirler. Bu eski tahılları yeniden keÅŸfederken, tarım ve medeniyet arasındaki kalıcı iliÅŸkiyi hatırlarız – bu baÄŸ, insanlığı çaÄŸlar boyunca ayakta tutmuÅŸtur.
NHY, Baran Direnç