Muzaffer YEGÜL

 Cennet Bilek vicdanı ve sevgisiyle… Gece kilitlemişti kendini sıkılı bir yumrukta. Toz duman sokaklarda hırçın bir rüzgâr. Sallanan ağaçlarda ay ışığının birbirine karışan renkleri. Yaşamaktan utanıyor, nefes almak istemiyordu. Sokak başı…

1 Yalınayak çilede yürekte bilenen bıçak köreldi. Kapandı gözleri ayazda üşüyen sözlerin. Yorulan ömürde utandı acı kendisinden. Yer kalmadı yeni acılara, eskiyen dünyada. Neşeden çok hüzne benzeyen gülümsemede kaldı yaşlı çocuk. Yaşam/…

Ne şiire ne öy­kü­ye doğ­dum. Babam ne yazar ne de öğ­ret­men­di. Derme çatma evi­miz­de ye­şe­ren bir tohum de­ğil­di kitap sev­gi­si. Oku­yan yoktu aile­de. Annem okul yüzü gör­me­miş, babam çat pat okuya­bi­len­di. Onlar için kitap…