Muzaffer YEGÃœL

 Cennet Bilek vicdanı ve sevgisiyle… Gece kilitlemiÅŸti kendini sıkılı bir yumrukta. Toz duman sokaklarda hırçın bir rüzgâr. Sallanan aÄŸaçlarda ay ışığının birbirine karışan renkleri. YaÅŸamaktan utanıyor, nefes almak istemiyordu. Sokak başı…

1 Yalınayak çilede yürekte bilenen bıçak köreldi. Kapandı gözleri ayazda üşüyen sözlerin. Yorulan ömürde utandı acı kendisinden. Yer kalmadı yeni acılara, eskiyen dünyada. NeÅŸeden çok hüzne benzeyen gülümsemede kaldı yaÅŸlı çocuk. YaÅŸam/…

Ne ÅŸiire ne öy­kü­ye doğ­dum. Babam ne yazar ne de öğ­ret­men­di. Derme çatma evi­miz­de ye­şe­ren bir tohum de­ğil­di kitap sev­gi­si. Oku­yan yoktu aile­de. Annem okul yüzü gör­me­miÅŸ, babam çat pat okuya­bi­len­di. Onlar için kitap…