Anne ve Babaların çocuklarıyla ilişkilerinde yaşanan boşluklar…

Çocuklar, anne, baba ve yakın çevresinden en çok sevgiyle yaklaşımı beklerler. Bu beklentilerini her zaman açıkça gösterirler. Önemli olan bu beklenti ve isteklerini görüp, onu iyi bir şekilde karşılamak, gidermektir. Bu beklenti ve istekleri karşılanmazsa, çocuklarda zaman içinde farklı yanlış eğilimler içine girebilirler. Bu ise bizlerin hiç istemediğimiz bir durum olur. Bu gibi durumlar günlük yaşamımızda evimizde, yakın ve uzak çevremizde çok rahatlıkla görebiliyoruz.

Geçmiş yıllarda Veli toplantısında, bir velim; “Hocam benim çocuğum bazen mutfağa gelip bana, “anne beni döver misin, ne olursun beni bir dövsene” diyor. “ Bunu neden yapıyor anlamıyorum” dedi. Bu velim ve eşi gün içinde çalışıyor, akşamdan akşama eve gelip çocuklarına yemek hazırlama ve diğer işlerini yapmakla zaman geçirdiği için, çocuklarıyla ilgilenme, onlara sevgi ve şefkat gösterme fırsatlarını yaratamadıklarından, Çocukta anneden bir temas bekliyor. Bunu başka yollarla bulamadığından annesinin onunla temasını ancak bu yolla bulacağını düşünerek, ondan dayak yiyerek bir el teması his etmek istemektedir. Bu çocuk anneden bu yolla bir el teması beklemektedir.

Kısaca çocuklarımız biz anne ve babalardan her yolla bir temas, bir sıcak ve sevecen bakış ve iletişim beklemektedirler. Onlar çok hassas, sevgiye ve ilgiye ihtiyaç duymaktadırlar. Bu verilmediğinden, onlarla sevgiye dayalı bir temas, sevgi dolu ve sevecen bir bakış beklemektedirler. Onlar bu istek ve ihtiyaçlarını anne ve babalardan çoğu zaman açık açık istemektedirler. Ancak bu durum çoğu zaman es geçiliyor. İşte bu es geçmeler çocuklarda tahribata yol açıyor.

Onların istek ve ihtiyaçlarının neler olduğu, onların ağzından dinlenmedikçe, onlarda büyük boşluklar doğmakta ve bu boşluğu doldurmak için farklı yolları deneyebilirler. Anne ve babayla iletişim kurup kendilerini anlatamamaları durumunda, dışarıya dönmeleri ve en onarılmaz bir yola girebilirler. Tüm anne ve babalar bu konuda çocuklarına karşı daha ilgili ve duyarlı olmalıdırlar. Onlara güzel yemek ikramı veya güzel hediyeler sadece bir yanlarını tatmin edebilir. Ancak en büyük beklentileri sıcak, içten, samimi bir temas ve tebessümlü yaklaşımlar, onların en çok ihtiyaç duydukları şeylerdir. Onları sevmek, onlara değer vermek, düşüncelerine saygı duymak en önemli yaklaşım şeklidir. Çocuğunu karşısına alıp, gözlerinin içine bakarak, onu sevdiğini söylemek, başını okşayıp bağrına basmak, ona sevgi sıcaklığınızı his ettirmek en büyük hediye olur. Ne bol para, ne çeşitli hediye, nede çikolata ve benzeri şeyler, sevginin, açıkça sevdiğini ifade etmenin yerini tutamaz.

Bu örnekteki çocuğumuz, anneyle bu yolla bir temas kurmak istemektedir. Çünkü kendince başka çıkış yolu bulamadığı için bu yaklaşımı benimsemiştir. Yanlış ta olsa öğretici bir yanı vardır. Biz bu yanlış yaklaşımlardan, doğru yaklaşımı bulabiliriz. Çocuklarımızın yanlış eğilim içine girmesi veya girmemesi tamamen bizin onlarla kuracağımız sevgi bağına bağlıdır. Biz anne ve babaların yaklaşımına bağlıdır.