Oksijen kaynağı orman varlıklarının korunması

Lisinia Doğa Merkezini ziyaretimizde Öztürk Sarıca; “Biz burada keçi besleyerek, onların sütünde organik ürünler üretmeyi amaçladık. Ancak resmi yetkililer bu projemize karşı çıkarak 300 keçiyle başladığımız işi engellediler. Gerekçe, keçiler ormana zarar veriyor” imiş. Ancak ülkemizin hemen hemen her yöresinde keçi beslenmekte, keçi eti ve sütünden faydalanılmaktadır. Nasıl oluyor her yerde serbest de Lisinia da bunun yasaklanması söz konusu oluyor.

Bu işin bir yanı. Birde diğer yönden bakarsak; Acaba keçiler taş, maden, kömür ve mermer ocakları kadar mı ormana zarar veriyor? Orman bu kadar değerli ise (!) bu orman havzalarındaki işletmeler yoluyla yok edilen ormanlar neden görülmüyor. Doğru keçiler ormanlardan besleniyor. Ancak ağaçları kökünden kazıp toprağı erozyona açık hale getirmiyor. Yeşil örtü bir şekilde yine aynı kalıyor. Taş ve Maden ocakları işletmeleri, yeşil örtüyü yok ettikleri gibi, işleri bittiğinde tüm atıkları ve posalarını da açıkta bırakıp çekip gidiyorlar. Üstelik kullandıkları ağır metalleri de sulara karışmasının şartlarını yaratıyorlar. Bu yolla yer altı ve yer üstü sular kirlendiği gibi, ocakların işletilmesi sırasında havaya saldıkları toz ve partikül maddelerle de ağaçlar ve yeşil örtü zarar görmekte, tozlar ağaçların kurumasına neden olmaktadır.

Ormanda beslenen keçiler ise onların ormana verdikleri zararın onda birini bile vermezken, artı bir kirlilik ve atıkta geride bırakmadan orman örtüsü yerinde kalmaktadır. Ayrıca yeni orman sahalarına da zaten keçilerin bırakılması yasak ve buna da uyulmaktadır. Ancak taş ve madden işletmecileri, ne yasak, ne yasa dinlemeksizin orman varlıklarını hızlı bir şekilde yok etmektedirler. Kimse bunlara yasaları, yasakları hatırlatmazken, toprağına suyuna doğasına sahip çıkan yerel halk ve çevre gönüllülerin uyarılarını yok sayıp, onların doğayı koruma çabalarına karşı şiddetle durmaktadırlar. Yasaları arkadan dolanarak, bulundukları çevreyi tüm doğal örtüsünü yok ederek bozkıra çevirmektedirler.

Şimdi soruyoruz: Orman varlıklarımızı ve yeşil doğamızı keçiler mi daha çok tahrip ediyor, yoksa madden şirketleri mi? Keçiler madden işletmelerinden daha mı tehlikeli? Bu böyle bilindiği için mi keçi beslenmesine yasal engel konuluyor? Hayvan varlıklarımız yönünden de dışa bağımlı hale gelmişken ve hayvan besiciliği ısrarla teşvik edilmesi gerekirken, neden engel çıkarılıyor? Dışarıdan temin daha mı avantajlıdır acaba?

Orman varlıklarımızın hızla azalmasında faturayı keçilere çıkarmadan, doğayı ve yeşil örtüyü talan eden taş ve madden ocakları sahiplerine çıkarırsanız durum daha anlaşılır olur.