Pandemide İnternet ve Akılı Telefon Bağımlılığı

Bağımlılık: Bir maddenin belirgin bir etkiyi elde etmek için alınması sürecinde ortaya çıkan, bedensel, ruhsal ya da sosyal sorunlara rağmen madde alımının devam etmesi; bırakma isteğine rağmen bırakılamaması, aynı etkiyi elde edebilmek için giderek alınan madde miktarının artırılması ve maddeyi alma isteğinin durdurulamaması durumudur.

Bağımlılık Yapan Maddeler: Alkol, Amfetamin gibi uyarıcılar, Kafein, Esrar, Kokain, Uçucular, Tütün ve ürünleri vb.

Davranış Bağımlılıkları: Kumar, İnternet, Akıllı telefon, Alışveriş, Yeme vb.

Bağımlılıklar fizyolojik ve psikolojik bağımlılıklar yaratır. Fiziksel bağımlılık, maddenin varlığına karşın duyulan fizyolojik bir istektir. Beden maddeye karşı bir uyum geliştirir. Kesilmesi ile fiziksel yoksunluk belirtileri izlenir. Psikolojik bağımlılık, doyum ve haz alma amacıyla maddeye düşkünlüktür. Kesilme ile psikolojik yoksunluk belirtileri izlenir.

Madde kullanımına ne kadar erken başlanırsa bağımlılığın şiddeti de o kadar fazla olur.

Aynı durumlar Davranış bağımlılıkları için de geçerlidir. Davranış bağımlılıklarında özellikle psikolojik bağımlılık gelişmekte ve tedavisi zor bir sonuç doğurmaktadır. Madde kullanımında olduğu gibi davranış bağımlılığında da erken yaşta başlanması bağımlılığın şiddetini o derece artırmaktadır.

İnternet ve Akıllı telefon kullanımı pandemiden önce de vardı. Ancak pandemi süreci ile birlikte insanların uzun süre evde kalmaları, dışarıya çıkamamaları, online eğitim, online alış-veriş, online sınav vb. internet ve Akıllı telefon kullanımına olan ihtiyacı artırdı. Tabiiki Bu süreçte hastalıktan korunmak için sosyal teması keseceğiz ve internet ve Akıllı telefon kullanacağız. Bunun için de ihtiyaçlarımızı karşılamak için internet ve Akıllı telefon uygulamalarına başvuracağız. Bulaşıcı hastalıktan korunma adına olması gereken durumdur da budur.

Ancak Evdeki herkesin(çocuklar dâhil olmak üzere)elinde bir Akıllı telefon varsa ve ev içinde sosyal bir iletişim oluşturulamıyorsa, bütün zamanı alacak şekilde kullanılıyorsa bu durum bağımlılığa neden olmaktadır. Özellikle çocuk ve ergenlerde internet ve akıllı telefon bağımlılığı telafisi mümkün olmayan sonuçlar doğurmaktadır. İnternet ve Akıllı telefon bağımlılığı tedavisi zor veya mümkün olmayan psikolojik bir rahatsızlıktır. Ebeveynler çocuklarla zaman geçirme yerine çocukların ellerine Akıllı telefonları vermekte böylece çocukları bağımlılığa itmektedirler. “Ne yapalım çocuk telefonu istiyor vermek zorundayız” bahanesine sığınmaktadırlar. Ergenlerin bütün zamanlarını Akıllı telefonla geçirmelerine göz yummak ve “ne yapalım gençtir evde canı sıkılıyor” demek gencin bağımlı olmasına yol açmaktır. Aynı durum yetişkinler için de geçerlidir.

Çocuğa telefonu vererek başından salma yerine çocuğa zaman ayırma ve onunla oyun oynama çocuğu Akıllı telefonda uzaklaştırabilmektedir. Ergenlerde ise bilinçli kullanıma yönlendirme, faydalı(yani online ders, sınav vb.) durumlarda kullanıma izin verme bu durumular dışında zamanını kitap okuma vb. şekilde geçirmesini sağlama ergeni internet ve Akıllı telefon bağımlılığından uzaklaştırmaktadır. “Ne yapalım gençlere gücümüz yetmiyor” bahanesi geçersiz bir bahanedir.

Unutmayalım ki bizler çocuklarımızın rol modelleriyiz. Çocuklarımız bize bakarlar ve bizim yaptıklarımızı yaparak sosyalleşirler. Neyi nasıl verirsek o şekilde onlardan alırız. Onları sorunsuz bir insan yapmak tamamen elimizde olan bir şeydir. Bu nedenle çocuklarımızın nasıl davranmasını istiyorsak onların yanında o davranışlar gerçekleştirelim. Evde kaldığımız Pandemi sürecinde zamanımızı olumlu davranışlarla(Kitap okuma, çocukla oyun oynama, aile bireyleriyle sohbet, birlikte film seyretme vb.) geçirelim ki süreci olumlu bitirelim. Aksi durumda Pandemi sürecinin sonunda hepimiz birer İnternet ve Akıllı telefon bağımlısı olabiriz.

Arslan ÖZDEMİR