Nazi Almanyası’nın karanlık tarihine ışık tutan iki önemli belge, Adolf Hitler’in iktidarı ele geçirmeden önce siyasi rakiplerini nasıl hedef aldığını gözler önüne seriyor. Kongre Kütüphanesi’nde saklanan ve uzmanlar tarafından “siyasi intikam rehberi” olarak nitelendirilen bu belgeler, Nazi ideologu Alfred Rosenberg’in derlediği Otuz Kasım Kafaları (Dreissig Novemberköpfe) ile SS’in gizli istihbarat birimi Sicherheitsdienst (SD)’in hazırladığı liste olarak tarihe geçti.
Weimar’ın “Hainleri” ve Guillotin Sembolizmi
Amerika’nın önde gelen The Atlantic Dergisi’nin haberine göre, Rosenberg’in 1927’de hazırladığı kitap, Hitler’in “Alman halkının yaşam özünü zehirlemekle” suçladığı isimleri tek tek sıralıyor. Weimar Cumhuriyeti’nin kuruluş dönemine (Kasım 1918) atıfla “Kasım Hainleri” olarak etiketlenen hedefler arasında hükümet yetkilileri, yargıçlar, gazeteciler ve akademisyenler yer alıyor. Kitabın adı, Fransız Devrimi’nde giyotinle kesilen başlara gönderme yaparken, Hitler’in “demokrasiye olan nefretini” sembolize ediyor.
Heydrich’in Gizli Operasyonu: SD’nin Ölüm Listeleri
Nazilerin daha karanlık ve sistematik bir belgesi ise, Reinhard Heydrich liderliğindeki SD tarafından tutulan kayıtlardı. 1931’de kurulan bu istihbarat birimi, komünistler, sosyal demokratlar ve hatta Nazi Partisi içindeki “şüpheli” isimleri binlerce fişle kayıt altına aldı. Münih’teki SS karargâhında, Heinrich Himmler’in denetiminde yürütülen bu operasyon, “düşman” olarak işaretlenen kişilerin özel hayatlarına dair kompromat bilgileri de içeriyordu.
The Atlantic’ten Çarpıcı Görsel: Nazi Üniformalı Yüzler
The Atlantic’in yayımladığı ve Bettmann, Ullstein Bild ile Keystone arşivlerinden derlenen çizimlerde, Nazi üniformalı figürlerin yüzleri kesilmiş halde kırmızı bir fon üzerinde tasvir ediliyor. Bu görsel, Nazilerin “siyasi tasfiye” pratiğinin sanatsal bir yorumu olarak yorumlanıyor.
Tarihçiler Uyarıyor: “Diktatörlükler Düşman Üretir”
Belgeleri inceleyen tarihçiler, Hitler’in iktidara gelmeden önce bile muhalifleri susturmak için korku ve tehdit mekanizmalarını nasıl kullandığını vurguluyor. Otuz Kasım Kafaları’nın kamuoyunu hedef alan bir propaganda aracı, SD listelerinin ise şiddetin ön hazırlığı olduğu belirtiliyor. Bu listelerin çoğu, II. Dünya Savaşı sonrasında yok edilse de Kongre Kütüphanesi’ndeki kopyalar, diktatörlüklerin “düşman yaratma” stratejisini belgeliyor.
Hitler’in siyasi intikam listeleri, otoriter rejimlerin muhalefeti susturma yöntemlerinin ne denli sistematik olabileceğini hatırlatıyor. Rosenberg’in kitabı ve Heydrich’in fişleme operasyonu, günümüzde de demokrasi ve ifade özgürlüğü için bir uyarı niteliği taşıyor.
Not: Görseller Bettmann, Ullstein Bild ve Keystone arşivlerinden temin edilmiştir.
