Sevan NiÅŸanyan demiÅŸ ki; ‘”Çocuk yapmamaya yönelik tüm argümanlar özünde bencilliktir. BaÅŸkasına verecek vaktim, emeÄŸim, sevgim, param yok anlamına gelir. Sanki vaktini, emeÄŸini vb. verdiÄŸin öbür ÅŸeyler pek pek pek mühimmiÅŸ gibi…’
_
Benim cevabım:
İyi hoş da çocuk yapmak istemeyenlerin hepsini bencil olarak sınıflandırmak doğru mu? Başka sebeplerimiz olamaz mı? Bu dünyaya gerçekten daha fazla canlı getirmek istememek gibi?! Çocuk yapmıyoruz diye başkalarına vakit, emek harcamıyoruz, sevmiyoruz mu demek? Siz yapmışsınız, ne güzel, hepimizin de mi yapması gerekiyor? Bu kadar meraklıysanız, annesi babası olmayan birini de evlatlık almanız daha anlamlı olmaz mı? Sadece kendi çocuğu nasıl olacak veya yaşlandığında ona bakacak biri olsun diye doğurmak bencillik değil mi peki? Çocuk yapıp da sokağa atanlara ne demeli acaba?
Sanki bizim aklımıza gelmedi hiç anne olmak!!! Ama kendim için hayatta çocuktan daha önemli şeyler olduğuna ve yoluma yalnız devam etmeye karar verdim; çok mu kolay sanki bu kararı vermek?! Hem gerçekten çocuğuma iyi bir gelecek vereceğime emin olabilseydim belki de yapardım ama bu ülkede, bu dünyada zor! Kendim yanıyorum zaten, neden kendi canımdan birini daha yakayım ki? Ama bu anne olan arkadaşlarımı yadırgıyorum demek değil; çocuk yetiştirmek gerçekten de dünyanın en zor işi! Allah anne baba olan herkese kolaylık versin!
Bırakın isteyen istediğini yapsın, anne olanları nasıl yadırgamıyorsak, olmak istemeyenler de rahat bırakılsın!