Benim normal diye kabul ettiklerim, bu yörede en az 10 yıllık bir gecikmeye neden oluyor…
Oysa ben hep geç kalırım… Ergenliğe geç girdim, kendimi geç buldum, çok geç kaldım belki de âşık olmak için… Milletten duyup “vay anasını demek böyle şeyler de oluyormuş” dediğim kazıklar benim başıma geldiğinde de vakit çok geçti… Düşünüyorum da geç kalmak resmen benim yıldızıma işlemiş…
“Hayata da geç atıldım” diyebilmek isterdim ama hâlâ istediğim gibi atılmış sayılmam… Yaşlanırken de gecikiyorum, temizinden bir 5-6 yaş genç gösterdiğim söylenir… Sanırım hiçbir şey için acelem yok… Geç kalmak diyordum, hah… Keza her yere, her randevuya geç kalıyorum, o olmasa olurdu bak… Zamanı geçirmek, zamanını geçirmek… Nasıl olsa olur diye hep ertelemek, saatlerin günlerin hiç bitmeyeceğini, hep bir yerlerde bizi beklediğini sanmak. Bazen cesaretin yok olması, bazen basiretin bağlanması, bazen boş vermek ve bazen de unutmak, sabahına hatırlamak: geç kalmak!
“gülmenin moda olduğu bir devirde ağlıyorum, genç olmanın moda olduğu bir devirde yaşlıyım, seni sevmenin daha az cesaret istediği bir devirde senden nefret ediyorum ” diyor benim çirkin yaşlı kralım… (Charles Bukoswski)
Geç kalmak bazen güzel olandır. Geç kaldığın yüzünden belki daha güzel bir insana, belki başka bir yere erken varırsın… Ya da erken olsa ben olacaktım orada dersin… Sanki oyunun çalınmıştır, çocuk değilsindir artık “topunu alıp gitmek” kural dışıdır… Adı üstünde kalmışsındır çoktan… Geç kalmak, kalakalmayı da beraberinde getirmiştir.
“insan bir kere birine geç kalır ve bir daha hiç kimse için acele etmez”
Ne ironiktir ki geç kalmak yola erken çıkmaktan da kaynaklanabilir, biliyorum…
“– sen şimdi ne düşünüyorsun?
– geç kaldık. Çok konuştuk. Son vapuru kaçırmasak deyorum. ” diyor Asaf…
Çünkü… “better three hours too soon than a minute too late…” / diyor yüce Shakespeare
Kaçırmasak deyorum… Kime deyorum… Bana deyorum…
Tüm bunların farkına yeni varıyorum. Yine geç kaldım…
Hatta dün ölmüş olabilirdim…
Ya da…
“her şey olması gereken en uygun zamanda gerçekleşmiştir.”
Zaman kendine müptezeldir sevgili…
- “Aidiyet” Ait Olmanın Tadının Kaçtığı Şeyler - 23 Aralık 2019
- Dedikodu - 17 Ekim 2019
- Anne var, anne var… - 19 Eylül 2019
