Topluca… El âlem hep beraber… Işık tutuyorlar yolumuza… Hala Aydınlanma Çağındayız… Herkes topluca ha oldu, ha…

Çocukluğumdan beri başım en çok bildiklerimden ağrır… Birileri çıkıp “bu nasıl olacak, nasıldır ki” dediğinde…

“Bırak yahu, sen yapma başkası yapsın”... “Sen neden bu kadar işi üstleniyorsun”… “İnsanlara da fırsat vermek…

Ben demiyorum… Bir Arnavut atasözü diyor… “Bırak inadı rahat yaşa” diye… Ama ne mümkün damarda varsa… O bile diyor…

Benim normal diye kabul ettiklerim, bu yörede en az 10 yıllık bir gecikmeye neden oluyor... Oysa ben hep geç…

Aklıma yazıyorum bugünlerde… Olan biteni, olamayanları… “Ne oluyor böyle” dediklerimi aklımın bir köşesine…

"...bütün söz vermelerin tarihçesi..." İki gece önce çok emin olduğum bir sadakatsizliğin gerçekliğini sorgulamak…

Bugün yaşadığın topluma en çok ne hâkim diye sorsanız benim cevabım “klişeler” olur sanıyorum. Klişelerin toplum…

Emin olmak hızlandırır insanı, kaybetmenin zamanı yavaşlatması gibi… Sonbahar Eylül’de değil Ekim’de gelmeyi uygun…

Tüm kiplerin, tüm zamanların, tüm kuralların ve en önemlisi beş duyuyla algılanan sınırlı realitenin, onun…

Öyle "Yürekten"... Kırın ki beni parçam kalmasın... Sonra hiçbirşey yapmamış gibi davranın vicdanınız bile…

Gülmek üzerine yazılacak ne çok şey var... Ben gerçekten çok severim gülmeyi, gülen insanı... Tahmin edemeyeceğiniz…

Çok detaya girmeden özet olarak anlatmak istersek Freud der ki; beynimizin önemli bir kısmını şiddet oluşturur geri…

"Önce mahalleyi ateşe verirsin, karmaşa çıkarırsın, sonra mahalleye gelir "sizi bu halden kurtarmaya geldim"…

Kısa yazsana diyorlar olmuyor… Yine uzun uzun yazdım... "Emir" demiri bir kesemedi bir türlü... Ben bu yaşıma…

 “ Bütün mutlu aileler birbirlerine benzerler, her mutsuz ailenin ise kendine özgü bir mutsuzluğu vardır”  Tolstoy.…

Türkiye ‘da yaşıyorsan ve yazmaya çalışıyorsan “insana dair” bir şey yazmadan önce gündemin boşalmasını beklemen…

Kanatları parça parça bu ağustos geceleri Yıldızlar kaynarken Şangır Şungur ayaklarımın dibine dökülen Sen… Bu…

Ne zaman kadına dair bir şey yazsam önce bazı kadınlardan ses geliyor “kimse karışamaz kadının ne yapacağına, ne…

“Bak patron iki seçeneğim var… Ya Mecnun olurum... Çıldırır, giysilerimi yırtar ve bağırırım… Ya da sakin olurum!…

Bir Necip Fazıl Kısakürek şiiridir Oyuncak… “Kırıldı oyuncağım, artık bir daha gülmem; Toz olur, toprak olur, duman…

Gün başlamadan bir "anafikir" bulmuştum ölüme... Yok, pardon "günüme"... UTANMAK... Konu buydu sanırım...…

Yakın dostlar bilir ben sevmem bu "güçlü kadın" lafını... Özellikle rahatsız olurum. Çağın saçmalıklarıyla at başı…

Kendini bilmek bir anlamıyla da insanın kapasitesinden haberdar olması, bu sebeple boyunu aşan işlere…