Geçtiğimiz 15 Ağustos tarihinde Diyarbakır’da “propaganda” suçlamasıyla tutuklanarak üç yıl hapis cezasıyla cezaevine koyulan yaşam hakkı aktivisti, Kesketör lgbti üyesi arkadaşımız trans Diren Coşkun, ihlal edilen yaşamsal hakları için 25 Ocak tarihi itibariyle ölüm orucuna başlamış.
İsterdim ki Diren Coşkun’un açlık grevi eylemi de Nuriye ve Semih’inki gibi büyük bir kamuoyu desteği görsün.
Ama biliyorum ki görmeyecek.
Nereden mi biliyorum?
O kaypak kamuoyundan çoğu insanı hiçbir trans cinayeti protestosunda görmediğim için.
O kaypak kamuoyundan çoğu insanın yaşam hakkı algısının ne kadar güdük, ne kadar sınırlı sorumlu olduğunu bildiğim için.
Çoğunun bütünlüklü bir yaşam hakkı algısı olmadığı, solculuktan anladığı tek şeyin soyut bir sınıf mücadelesi olduğu, eşcinsellerin onların yaşam hakkı algısının içinde hiçbir yeri olmadığı acı bir gerçek olduğu için.
Çoğu homofobik olduğu için!
Hatta ve hatta, lgbti bireyler ve örgütler bile kendi içlerinde birbirleriyle ciddi sorunlar yaşadığı için.
Ne yazık!
Diren aylar önce tutuklandığında yazdığım ve onun için destek aradığım dönemde bile bazı kesimler tarafından “reklam yapmakla” itham edildiğimi hatırlıyorum acı acı…
Oysa ki Diren kendini yalnız hissetmesin, Diren’e destek bulunsun istemiştim bütün kalbimle. Diyarbakır Barosu’ndan avukatlarla ve kadın kollarıyla iletişime geçmiş, ona hukukî yardım sağlamıştım ama karşılığında gördüğüm muamele yine “reklam yaptığım” iftirası olmuştu.
Bir trans bireyin acısının üzerinden nemalanmakla itham edilmek! Ne acı…
Yurdum sözde muhalifinin çoğunluğu ne kadar zalim…
Diren, tutuklandığı gün yaşadığı psikolojik sarsıntı nedeniyle “kimse beni arayıp sormasın” demiş, bazı arkadaşları da diğerlerinin itirazına rağmen kayıtsız şartsız bu sözlerini kamuoyuna açıklamıştı. Ben de, “yapmayın etmeyin; Diren yaşadığı şokun acısıyla böyle söylüyor şu an; geçecektir” demiş, “bu açıklamanız ona iyilik değil; zaten de çok az olan kamuoyu desteğini kaybedersiniz, onu unutturursunuz,” diye uyarmıştım; benden kötüsü olmamıştı.
Ağzımla kuş tutsam benden kötüsü olmuyor zaten…
Nitekim, Diren birkaç gün içinde unutulup gitmişti.
Bugün öğrendim ki ölüm orucuna başlamış. Tutuklandığı süreçte cinsiyet değişimi operasyonunun ön tedavileri devam ediyordu. Yarım bırakmak zorunda kaldığı için çok ciddi fiziksel ve psikolojik sorunlar yaşaması kaçınılmazdı. Nitekim de öyle olmuş.
Diğer bir trans tutuklu Buse’nin beş yıldır ameliyat olmayı beklediğini belirterek şunları söylüyor Diren:
“Gasp edilen ameliyat ve tedavi hakkımın iadesi için bedenimi ölüme yatırıyorum. 25 Ocak’tan beri ölüm orucu eylemine başladım. Ben Buse’nin yaşadığı süreci yaşamak istemiyorum. Şimdi aynı süreci bana yaşatmaya çalışıyorlar. Gerçekten öldürmekten beter ediyorlar. Benim kaybedecek hiçbir şeyim yok. Eğer ameliyatım yapılmayacaksa ölmeyi tercih ederim. Hiçbir talebimiz kabul edilmiyor. İdare sürekli oyalıyor. Dilekçelerimize cevap verilmiyor. Tutuklandığım günden beri hukuk ve sağlık sisteminin içinde sürekli hak yoksunluğu yaşıyorum, sürekli keyfi uygulamalarla karşılaşıyorum. Ölüm orucundan vazgeçirmek için hapishane yönetimi cezayla tehdit ediyor sürekli. Ben de ‘Ölüme yatmışım, siz hangi cezadan bahsediyorsunuz’ diyorum. Burada sürekli yaşadığımız şeyler; haktan yoksun bırakma, hak gasbı, istismar, taciz, tecrit…”
İsteyen yine reklam yaptığımı düşünsün, umurumda değil!
Bu kez de herkesi Diren Coşkun’un ölüm orucuna en az Nuriye ve Semih’inkine verdikleri kadar destek vermeye çağırıyorum.
Nuriye ve Semih’in talepleri ile Diren’inkilerin hiçbir farkı yok!
Lezbiyenler, gayler, biseksüeller, translar, interseksüeller vardır! Ve onların bütün hakları gasp edilmektedir! En son ülke çapındaki kültürel eylemliliklerine kadar bütün insanî kamusal haklarını kullanmalarına yasak getirildi
Diren’in Nuriye ve Semih’ten hiçbir farkı yok!
Lgbti bireylere bakış açısı bir ülke solcusunun, aydınının, muhalifinin turnusol kâğıdıdır!
Homofobiklik insanlık suçudur!
Diren İçin gerçekleştirilecek bütün destek eylemlerini -tabii ki yapılırsa- duyuracak ve Nuriye ve Semih’in ölüm oruçlarına destek veren herkesten aynı desteği bekleyeceğim.
Herkesi bu büyük insanlık sınavına davet ediyorum!
Hodri meydan!
Diren Coşkun yalnız değildir!
Transfobi öldürür!
- Zübükler Her Yerdedir - 9 Mart 2024
- Hepimiz Dilberiz - 28 Ocak 2024
- Bu Kadar Şuursuzluk Akla Ziyan – Rabia Mine - 19 Ekim 2023
