Başlık, otuz beş yaşı yolun yarısı sayan ama öngörüsünü bile tamamlayamadan kırk altı yaşında aramızdan ayrılan, Türk edebiyatının önde gelen şairlerinden biri olan Cahit Sıtkı Tarancı’nın “Ölümden Sonra” şiirinin ilk satırından alındı.
Tarancı’nın şiirlerine bakıldığında ölüm temasını çok işlediğini görüyoruz. Dünya hayatı, ölüm ve ölüm ötesine dair derdi büyük şairin. Hatta ölüm şairi diye de anılıyor. Bir taraftan günahkarlık psikolojisi bir taraftan zaman zaman her insanda beliren sonsuzluk ve ölümsüzlük isteği.
Ölümden korkuyor Tarancı. Ölüm korkusunun bir nedeni de çoğumuzda olduğu gibi unutulacağını düşünmek. Öldükten sonra yaşam sahnesinde artık rol alamayacak ve çevremizdekiler de bizi unutacaklar. Kulağa kötü geliyor değil mi?
Sevdiğimiz ve değer verdiğimiz insanların bizi unutacağı düşüncesi aslında ölümden daha çok korkutuyor bizleri. Tarancı, “İnsan Hali” başlıklı şiirinde şöyle yansıtmış bu duyguyu:
Bana da yolculuk göründüğü gün,
Bulunmasına bulunur sanırım
Tabutumu taşıyacak üç beş dost;
Arkamdan ağlayacak bir kızcağız.
Ölümünün ardından üzülecek, onu arayacak insanlığın varlığı, şairimizi rahatlatıyor; ancak bu sürecin uzun sürmeyeceği gerçeği ve şairin asıl korkusu olan unutulmanın altını şiirin ikinci bölümünde şöyle çiziyor:
Fakat zamanla dostlar unuturlar;
Sevgiliyi bir başkası avutur.
İstemem o dehşet gün gelip çatsın;
Bana kimseler anam kadar yanmaz.
Aramızdan ayrıldığı günün gazete haberini buldum. Tabutunu taşıyacak üç beş dosttan çok daha fazlası olmuş cenazesinde bu büyük ustanın. Ölümden ve unutulmaktan korkan Tarancı, ölümden kaçamadı bizlerin de kaçamayacağı gibi.
Ya unutulmak? Unutuldu mu bu büyük şair? Unutulabilir mi? Sanatçı için ölüm son bir nokta değildir. Oktay Akbal’ın Cahit Sıtkı’nın ardından dediği gibi “Sanatçıların büyüklüğü ölümlerinden sonra belli olur. Bir şairin, yazarın gerçek hayatı ancak öldükten sonra başlar”
Bu yazıyı nasıl bitireceğimi düşünürken, sevgili büyüğüm Mehmet Refik Yücel’in zamanında söylediği bir cümle kulaklarımda çınlıyor.
“Uzun yaşamak değil, yaşamda renk olmak önemlidir”
Bölümünden mezun oldu. T. Şişe ve Cam Fabrikaları A.Ş.’ de çeşitli birim ve görevlerde
çalıştıktan (27 yıl) sonra en son Bilgi ve Belge Yönetimi Yöneticisi olarak emekli oldu. Bu
görevlerinin yanı sıra Şişecam’ın 1972 yılından beri kesintisiz yayını olan Teknik Bülten
dergisinin Yazı İşleri Müdürlüğü (1994-2017) ile Cam Sempozyumlarının Sekreterliği (1993-2019) görevini de yürüttü. Şişecam Çayırova Spor Kulübü’nde (2020 -2021) Kulüp
Yöneticiliği yaptı.
Üniversite ve Araştırma Kütüphanecileri Derneği (ÜNAK), Türk Kütüphaneciler Derneği
İstanbul Şubesi, TKD Genel Merkez Düşünce Özgürlüğü Grubu üyesi ve Türkiye Kano
Federasyonunda üye olarak halen görev yapmakta. Ayrıca hobi olarak fotoğrafla
uğraşmakta.
- Dervişler, Süleymanlar ve Kuşlar - 24 Temmuz 2024
- Sadeleşerek Saflaşmak, Azalarak Çoğalmak - 22 Temmuz 2024
- Hayat Boş mu, Yoksa Bir Hoş mu? - 16 Haziran 2024
