Geçen gün, yanımdan koşarak geçen bir çocuk üç adım ötemde yere yapıştı. Bir süre yerde kalan çocuk, ayağa kalkıp sağına soluna muzip muzip bakarak “Başardım!” diye bağırmaya başladı. Bu sahne, bana bir çocuğun basit ve saf sevincinin hayatın küçük zaferlerine dair ne kadar anlamlı bir örnek olduğunu hatırlattı.
Bugün akşama doğru, Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek, “Başardık!” diye mesaj atınca, yerden kalkan o çocuk aklıma geldi. Ancak, Mehmet Şimşek hiç kusura bakmasın; yere düşüp ayağa kalkan çocuğun ironisinin yanından geçmeyen bir ironi anlayışına sahip.
Her şeyden önce, ekonomiyi gri listeye düşüren ve halkı da gerçek anlamda yere yapıştıran, alabildiğine yoksullaştıran bir hükümetin üyesi olan Mehmet Şimşek, hangi başarıdan söz ediyor? Ülke ekonomisini ve mali sistemini bu duruma getiren politikaların sorumluluğunu taşıyan hükümet, halkı da aynı şekilde yere sermişken, Şimşek’in “Başardık!” demesi büyük bir tezat oluşturuyor.
Mehmet Şimşek’in başarısından bahsettiği şey, Türkiye’nin Mali Eylem Görev Gücü’nün (FATF) gri listesinden çıkışı olabilir. Ancak, bu durum halkın günlük yaşamında nasıl bir değişiklik yaratıyor? Halk hala düştüğü yerden kalkamamışken, ekonomik zorluklar ve yoksulluk devam ederken, Şimşek’in zafer naraları sadece boş bir söylemden ibaret.
Ekonomiyi kara listeye düşüren politikaların ardından, halkın yoksullaştırılması gerçeği ortadayken, bu başarı söylemleri ne kadar gerçekçi? Halkın hala yerden kalkmayı beklediği bu dönemde, Mehmet Şimşek’in “Başardık!” demesi, yere yapışan ve kalkmaya çalışan halkın durumunu göz ardı eden bir yaklaşım.
Bir çocuğun düşüp kalkmasının verdiği saf ve içten sevinç, hayatın küçük zaferlerinin bir yansımasıdır. Ancak, Mehmet Şimşek’in başarısından bahsettiği şey, halkın yaşadığı gerçek zorlukları ve ekonomik sıkıntıları göz ardı eden, samimiyetten uzak bir söylemdir. Halkın gerçek anlamda yerden kalktığı gün, belki de hep birlikte “Başardık!” diyebiliriz. Ancak o gün, bugün değil.
