Çocuklar Neden İnatlaşır?

İnat; bir konuda ayak direme, sonuna değin direnme, diretme, direnimdir. Birine karşı çıkma, aykırı davranma, karşı düşünce öne sürme, terslik, aykırılık olarak ta ifade edilir.

İnatlaşma, çocukluk döneminde sıkça görülen bir davranış şeklidir. En yoğun olduğu dönem ise bebeklikten çıkılıp erken çocukluk dönemine girilen 2-3 yaş civarıdır. Bu dönemde çocuklar inatlaşarak ve ağlayarak istedikleri şeyleri anne ve babalarına yaptırabildiklerini görür ve öğrenirler.

Çocuklanın inatlaşmalarının birçok nedeni vardır. Çocuğun inatlaşmasına neden olan davranışların başında huysuzluk etmesin diye tüm istediklerini yapmak gelir. Ebeveynler böylece çocuklarına iyilik yaptıklarını sanırlar. Bu durumda huysuzluk azalmaz tam tersine artar.

Ebeveynler çocuklarına sürekli oyuncak alırlar. Aslında çocukluklarında yaşayamadıklarını çocuklarında yaşamak isterler. Birçok oyuncağa sahip olan çocuk belli bir süre sonra bu oyuncaklardan sıkılır ve huysuzluğu artar.

Çocuk her ağladığında ebeveynlerine istediğini yaptırıyorsa artık isteklerinin sonu gelmez. Ebeveynler bu şekilde çocuğun her istediğini yapmak zorunluluğundan kurtulamadıkları gibi çocukluktan sonraki dönemde de çocuğun olumsuz davranışlarına neden olurlar. Çocuğunuza ağlayarak ve diğer yöntemleri kullanarak istediklerini yaptıramayacağını öğretmelisiniz.

Çocuğun yaptığı her davranışı ödüllendirmek te huysuzluğun nedenidir. Çocuğun zaten yapması gereken davranışa da ödül veriliyorsa normal davranışı normalüstü bir davranış olur ve bunun sonu bir türlü gelmez. Artık yaptığı her davranışta bir ödül bekler. Ödül almayınca huysuzlaşır.

Çocuklarıyla sürekli tartışan ebeveynler çocuklarının inatçı olmasına neden olurlar. Çocukla sürekli tartışmak ebeveyne karşı olan saygıyı da azaltır.

Bazı ebeveynler çocuklarının her düşüncesine itiraz ederler. Çocuğa açıklama yapmadan, onu anlamaya çalışmadan düşüncelerine itiraz etmek onu inatlaştırır.

Ebeveynler çocuklarında inatlaşma davranışının oluşmaması ve oluşmuşsa da giderilmesi konusunda neler yapabilirler?

Ebeveynler çocuklarına karşı tutarlı ve disiplinli davransınlar. Ebeveynler çocuklarına sadece nasihat ederek bir şey öğretemezler. Çocuklar yaşayarak ve deneyimleyerek öğrenirler. Dolayısıyla çocuklarınıza karşı davranışlarınızda tutarlı olmalısınız.

Sevgi ve ilgiyi dozunda verin. Her anne ve baba çocuğunu sınırsız sever, çok sevildiğini bilmek de her çocuğun en çok ihtiyaç duyduğu şeydir. Fakat sevgi ve ilginin de bir dozu olmalıdır. Çok ilgili ve korumacı olmak, çocuğun her dediğini yapmak, çocuğun sadece inatlaşmasına neden olmaz, gelişimini de olumsuz etkiler. 

Hayır demeyi öğrenin. Çocuğunuza bazen “hayır” diyebilmeli ve davranışlarının olumsuz sonucunu yaşama şansı vermelisiniz. 

Çocuğunuz inatlaşmayı artık bir “yaşam stili” haline getirmişse mutlaka profesyonel destek alın ve bu konuyla ilgili bir psikologla(pedagogla) görüşünüz. Bu tutum, ileride oluşabilecek sorunları da çözecektir.

Arslan ÖZDEMİR