BM Üyesi Ülkelerde Kadın Liderler: Yalnızca Üçte Biri Kadın Hükümet Başkanına Sahip Oldu

22 Ekim 2024

Birleşmiş Milletler (BM) üye ülkelerinin yaklaşık üçte biri, şimdiye kadar bir kadın hükümet başkanına sahip oldu. Pew Araştırma Merkezi’nin verilerine göre, BM’nin 193 üye devletinden yalnızca 60’ında (%31) bir kadın lider görev yaptı. Bu araştırma, BM üyesi ülkelerde İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana kadın hükümet başkanlarını incelemekte ve kadın liderlerin giderek artan varlığına ışık tutmaktadır.

Kadın Liderlerin Sayısındaki Artış

Dünya genelinde kadın liderlerin sayısı 1990’dan bu yana sürekli olarak artmıştır. Özellikle 2010 yılında, beş ülkenin (Avustralya, Kosta Rika, Kırgızistan, Slovakya ve Trinidad ve Tobago) ilk kadın hükümet başkanına sahip olması, en büyük yıllık artışı sağladı.

Meksika’nın İlk Kadın Başkanı

En son gelişmelerden biri de Meksika’nın ilk kadın başkanı Claudia Sheinbaum’un göreve gelmesi oldu. Sheinbaum, ülkesinin ilk kadın hükümet başkanı olarak bu hafta yemin etti. Meksika, şu anda 13 kadın liderden 9’unun ilk kez ülkelerinde bu görevi üstlendiği ülkeler arasında yer alıyor.

Tarihteki İlk Kadın Liderler

Dünya genelinde kadın liderlerin ilk kez göreve geldiği ülkelere bakıldığında, 1960 yılında Sri Lanka’nın ilk kadın başbakanı olan Sirimavo Bandaranaike dikkat çekiyor. Hindistan (1966) ve İsrail (1969) de o dönemde ilk kadın liderlerini seçen ülkeler arasında yer aldı.

En Uzun Süre Görevde Olan Kadın Liderler

Şu anda en uzun süre görevde kalan kadın lider, altı yılı aşkın süredir görevde olan Barbados Başbakanı Mia Mottley’dir. Modern tarihte ise en uzun süre görev yapan kadın lider, Bangladeş’in eski başbakanı Şeyh Hasina’dır. Hasina, toplamda 20 yıldan fazla görevde kaldı.

Dışlanan Ülkeler

Pew Araştırma Merkezi’nin analizinde BM üyesi olmayan ülkelerdeki kadın liderler dahil edilmemiştir. Örneğin, Kosova’nın şu anki cumhurbaşkanı Vjosa Osmani bu nedenle dışlanmıştır. Ayrıca, San Marino’nun ortak liderlik sistemi de bu analize dahil edilmemiştir.

Bu araştırma, kadınların siyasi liderlikteki temsilini artırma eğilimlerini gözler önüne seriyor ve dünya genelinde daha kapsayıcı bir yönetim sistemi için atılan adımları ortaya koyuyor.