Ä°kbal ve AyÅŸenur haberlerde gördüğüm ilk andan beri tek hissettiÄŸim ÅŸey acı. Diyecek söz bile bulamadı çoÄŸumuz. Bir ÅŸeyler söylemek istediysem de ne denir bu caniliÄŸe, kelimeler kifayetsiz. Kadınlarımıza yetiÅŸemez olduk iki günde altı kadın haberi. Bazen gerçek gibi gelmiyor dünya bu kadar kötü bir yer deÄŸil demek istiyor insan ama öyleymiÅŸ meÄŸer diyorsun. Â
Kendimi çaresiz hissettim belki de biraz buruk… SokaÄŸa çıkıp unutmak istesem de unutulacak gibi deÄŸil. Zaten sokakta olmuyor mu her ÅŸey? 19 yaşında gencecik iki kadın hayatının baharında solup gitti. Okul okuyacaktı, isterse evlenecekti, farklı ülkeleri gezip görecekti. Ä°simler farklı yaÅŸanılan ÅŸeyler aynı oluyor her zaman. Hep hayatlar çalınmış, yarım bırakılmış, çoÄŸu hayat unutulmaya yüz tutmuÅŸtu bunca zaman. Hayalleri silinip giderken isimleri unuttuk burada kendimi de suçlayamam çok fazla aramızdan ayrılan kadın oldu.Â
Gözlerimizin parıltısı söndü, yüzümüzdeki içten gülümsemeyi kaybettik, içimizde hep bir korku. Sadece bakkala gitmek bile bu denli tedirgin ediyorken insanları insan gibi yaÅŸamak söz konusu deÄŸil. Ä°nsanlar artık baÅŸkalarıyla tanışmak istemiyor çünkü birilerini “tanımak” bu devirde mümkün mü gerçekten? Â
Olan yine o iki genç kızın ailesine oldu. Annesinin feryatları hepimizin içine iÅŸledi. Aklımdan asla çıkmayacak o sahneyi bir annenin yaÅŸaması ne demek bilemem ancak benim bile hafızama iÅŸledi, uykularımı kaçırdı. Tüm gece beynimde dönüp durdu bununla birlikte bir tedirginlik hissettim. Olasılıklar beynimi kurcaladı sürekli. Yolda yürürken kötü niyetli birinin yanından geçiyor olabilirim, başıma her an bir ÅŸey gelebilir korkusu. YaÅŸamak böyle zorken dışarı çıkmak içimizden gelmez oldu. Oysa kadın veya erkek fark etmeksizin rahatça yürüyebilmeli insan. Kendimizi güvende hissetmiyoruz ve bunu iliklerimize kadar hissediyoruz.Â
- Güvende Hissetmiyoruz - 7 Ekim 2024
