Artık maske hayatımızın bir parçası

Bir gün okuldan eve döndüğümde bir virüsün çıktığını söylediler. İsmi ilk başta değişik gelmişti. “Corona.” Kendi kendime söyleyince garip gelmişti. İlk çıktığında önemsemedim. Daha sonra okulların kapandığını duyunca önemsemem gerektiğini anlamıştım. 

Her geçen gün Corona hakkında bilgi edindikçe korkmaya başlamıştım. Ama Coronanın, zatürre ve astımdan daha tehlikeli olduğunu öğrenince bu beni çok korkuttu. Çünkü annem astımdı ve iki kere zatürre geçirmişti. 

İlk başta dışarı çıkıyordum, arkadaşlarımın yanına gidiyordum. Ancak annem aklıma gelince hemen koşarak eve geliyordum. Annemi kaybetme korkusu içimi sarmıştı. Dışarıda bir şey yapacaksam iki kere düşünüyordum.  Birde LGS vardı hayatımda hiç. Her geçen gün maske ve yasaklar hayatımızın içine girmişti. 

Artık maskeyi hayatımızın bir parçası haline getirmemiz gerekiyordu. Her gün evde ders çalışıyordum bir süre sonra duvarlar üstüme üstüme geliyordu. LGS ‘yi hatırladıkça ders çalışıyordum karantinam tam olarak ders çalışarak geçti. 

Hep aklımda bir gün kalktığımızda Corona bitmiş yeni bir hayat ve düzen bizi bekliyor gibi bir düşünce vardı. Şuan Coronanın üstünden 1 yıla yakın bir zaman geçti. Sevdiklerimden uzak olmak beni üzüyor. Zorlu sınav maratonu sonrası kazandığım okula gidememekte sevincimi yarıda bıraktı. Ama mutlu olduğum bir şey vardı. Ailemle 9 ay boyunca güzel vakit geçirdim, hem eğitici hem eğlenceli bir yıl oldu. Umarım bir gün hayallerimiz gerçek olur ve Corona biter. Sevdiklerimize sıkıca sarılabiliriz.

Ümeyir Adar Parin*

2007 doğumlu, 13 yaşında. Van İMKB Anadolu Lisesi 9.sınıf öğrencisi. En büyük tutkusu futbol oynamak.