Türkiye’de çalışanlar ve emeklilerin ekonomik durumu, asgari ücret ve emekli aylıklarının yetersizliği nedeniyle sıkça tartışılan bir konu haline geldi. Özellikle asgari ücretle geçinmeye çalışanlar ve emekli maaşı alan bireyler için birikim yapmak, günümüz ekonomik koşullarında zorlu bir mücadele haline geldi. Bu durum, tatil yapma gibi sosyal aktivitelerin de giderek ulaşılmaz bir lüks haline gelmesine yol açıyor.
Asgari ücretin ve emekli aylıklarının alım gücü, son yıllarda yaşanan ekonomik dalgalanmalar ve enflasyon oranlarındaki artışlarla birlikte düşüş gösteriyor. 2024 yılında uygulanan brüt aylık asgari ücret 20.002,50 TL, net asgari ücret ise 17.002,13 TL olarak belirlendi. Ancak bu rakamlar, yükselen yaşam maliyetleri karşısında yeterli olmaktan uzak. Emekli maaşları da benzer bir durumda; en düşük emekli maaşı Hazine desteğiyle 7 bin 500 liradan 10 bin liraya yükseltilmiş olsa da, net asgari ücrete kıyasla oldukça düşük bir oranda kalmakta.
Birikim yapabilme imkanı, günlük ihtiyaçları karşılamak için dahi yetersiz kalan gelirler nedeniyle kısıtlı. Emekli olup da çalışmaya devam eden bireyler için kıdem tazminatı gibi ek gelir kaynakları olsa da, bu durum genel tabloyu değiştirmeye yetmiyor. Ayrıca, sosyal güvenlik sistemlerinin dengesizliği ve yetersiz sosyal yardımlar, emeklilik döneminde finansal güvence sağlamada yetersiz kalıyor.
Tatil ve dinlenme imkanlarına gelince, otel ve konaklama giderlerindeki artış, tatil yapmayı neredeyse imkansız hale getiriyor. Güncel verilere göre, Türkiye genelinde otel ve gecelik konaklama fiyatları, önceki yıllara kıyasla ciddi bir yükseliş göstermiştir. Antalya otellerinde geceleme fiyatı ortalama 3.2 bin TL’ye, İstanbul otel fiyatları ise 3.9 bin TL seviyesine ulaşmıştır. Diğer şehirlerde ise ortalama otel fiyatları 2.4 – 2.5 bin TL aralığında seyretmektedir. Bu durum, tatil ve konaklama planları yapan bireyler için ekonomik bir baskı oluşturmakta ve tatil seçeneklerini sınırlamaktadır.
Bu ekonomik gerçekler ışığında, Türkiye’de çalışan ve emekli bireylerin birikim yapabilme ve tatil yapabilme olanakları ciddi şekilde sınırlı durumda. Gelir düzeyleri ve yaşam maliyetleri arasındaki makasın giderek açılması, sosyal ve ekonomik refah açısından endişe verici bir tablo ortaya koyuyor. Bu durum, sosyal politikaların ve ekonomik düzenlemelerin yeniden gözden geçirilmesini ve bireylerin yaşam kalitesini artıracak adımların atılmasını zorunlu kılıyor.
