Burada söz konusu etmek istediğim konu, herhangi bir savaş ya da herhangi bir barış durumu değil. Benim üzerinde durmak istediği mevzu daha çok savaşın...
Dua, itiraf ve küfür arasında gidip gelmekteyim. Bir taraftan da kendi tarihini yazmak isteyen kadın gibiyim. Bazı fikirler var aklımda, bir meyvenin içindeki vitamin...
Arkadaşımla konuşurken "kadınla erkek aslında aynı varlık" dedim.
Şaşırdı tabii…
"Nasıl yani, tek bir can olarak mı?" dedi.
"Evet" diye karşılık verdim.
"Saçmalama" der gibi yüzüme baktı.
"Anlatmaya çalışayım"...
Şiirlerde, romanlarda, şarkılarda, türkülerde onun yangınlarının alevleri oynaşır. Uzaktan bakıldığında kremalı bir pasta gibi gözükür. Aşktan söz ediyorum! Bir şiirimde, "insandan tanrı yaratma işidir...
Bireyler olarak hayatı daha değerli kılabilmek için sürekli bir anlam arayışında olduğumuz doğrudur. Ancak burada insanları ayrıştıran faktör, anlamı nerede aradığımızdadır. Sahi anlamı nerede...
Savaşın ticari dayanaklarını sorguluyorsun; ahlaki dayanaklarından habersizsin kardeşim. Sana kardeşim diyorum, zira aynı canlı varlığın üyesiyiz; başka bir sıfat bulamıyorum. Düşünmüyorsun savaşın yolları neden...
